- کودکان را مجبور به انجام کاری و یا مجبور به گفتن چیزی نکنیم.
- خودمان دروغ نگوییم.
- زمانی که کودک مطلبی را تعریف می کند، او را به عجله و شتاب نیندازیم و مجبور به سریع گفتن تمام مطالب نکنیم.
- دخالت و سختگیری بی مورد و بیش از اندازه در کارهای کودکانمان نکنیم.
- کارهای خارج از توان و کارهای فراوان به آنها واگذار نکنیم.
- به هیچ وجه کودکانمان را متهم به دروغگویی نکنیم، حتی اگر بدانیم که دروغ می گویند.
- اگر کودکمان پیش دیگران به ما دروغ می گوید، نباید پیش جمع به تنبیه یا نصیحت او پرداخت، بهتر است این نصیحت در خلوت صورت بگیرد.
- سعی کنیم رابطه آنان را با برنامه ها و فیلم های تلوزیونی که واقعیت ها را وارونه نشان می دهند، کم کنیم.
- با برنامه های متنوع و گردش، اوقات فراغت آنان را پر کنیم...
1- خودمان رفتار پرخاشگرانه با کودکان خود و سایرین نداشته باشیم.
2- دخالت های بی مورد و بیش از اندازه در کارهای کودکانمان نکنیم.
3- از تنبیه های شدید بخصوص تنبیه بدنی پرهیز کنیم.
4- کودک خود را با کودکان دیگر مقایسه نکنیم.
5- کارهایی که خارج از توان کودکانمان هستند، و نیز کارهای فراوان به آنها واگذار نکنیم.
6- بین کودکان خود تبعیض قائل نشویم.
7- در رفتار با کودکانمان، عدالت را رعایت کنیم.
8- در توجه و محبت به کودکانمان افراط و تفریط نکنیم.
9- از کشمکش خانوادگی در مقابل فرزندان خودداری کنیم.
10- در مقابل دیگران به آنان احترام گذاریم و در مقابل دیگران آنان را تنبیه و حتی نصیحت نکنیم. علی (ع) می فرمایند: «نصیحت گفتن به فردی در پیش دیگری، کوبیدن شخصیت آن شخص است».
11- سعی کنیم رفتارمان با گفتارمان مطابقت داشته باشد و به گفته های خود عمل کنیم، تا در آنان تأثیرگذار باشد و طوری نباشد که کودکانمان تمام کارهایشان را طبق رأی و نظر ما انجام دهند.
12- سعی کنیم کودکان خود را از تماشای صحنه های پرخاشگرانه منع کنیم و مانع شنیدن، دیدن و خواندن موضوعات پرخاشگرانه شویم.